Wij zijn geen God!

Een kaptafel en een broodkast
is wat er rest. 
Wat pyjama’s, kleding en wat prullaria
een zacht roze vest.
 
Al een tijd leefde ze in vergetelheid
ook al leek ze af en toe even in het nu te zijn.

Draai protocol van de zusters
tegen doorliggen en de daarbij behorende pijn.

Wij zijn geen God
Gelukkig niet, zou ik bijna zeggen
Althans als hij bestaat
Excuses als het anders is, maar dan heeft hij mij wel wat uit te leggen

Steeds maar magerder wordend
wat botjes bijeen gehouden met wat vel.

Door afasie en alzheimer kon met haar communiceren niet meer
althans, niet op een gewone manier.

Wat bleef was wat aaien over haar broze handjes
een zachte omhelzing en wat wrijven daar en hier.

Zondag begon het echt veel slechter te gaan
als je al over slecht en goed kunt spreken

Kwamen er wederom verbaasd en verdrietig vandaan
Zeker, ouderdom komt met gebreken,

maar….

Deze uitdrukking paste zo niet bij haar
Zoals ze daar nu zo klein in de kussens lag

Met ogen die langs ons heen staarde
in een hol en mager gezicht.

“Dit wil ik nooit”, riep zei regelmatig, 
wanneer zij haar moedertje vroeger zo zag
 
En nu, nu  lag zij zelf daar.
Zonder iets van zeggenschap over haar eigen leven.

Wij zijn geen God.

Maar God allemachtig wat zijn wij blij dat haar eindelijk die eeuwige rust is gegeven.

in liefdevolle herinnering aan Joke, mijn schoonmama.